Aluf Benn, basım medyasını canlı tutmak için çözümleri tartışıyor

İsrail’in Haaretz’in baş editörü Aluf Benn’e göre, basım dünyadan dijital ortama geçerken, değişen medya ortamını ele almanın en iyi yoludur. Geçtiğimiz günlerde, New York Times ile ortak olan gazetelerimizin benzer zorluklarla karşı karşıya kaldığı bir dönemde gazeteciliğin geleceğini tartıştığımız Atina’daki Kathimerini ofislerine bir ziyarette bulundu. Benn, insanların medya tüketim alışkanlıklarını baskı ve büyük ekranlardan küçük ekranlara ve mobil cihazlara dönüştürdüğünü söylüyor, ancak yine de, haftasonu baskılarının daha rahat bir şekilde yerine geçecek yeni teknolojiyi görmediği için dijital mücadelenin “hayatta kalacağını” öngörüyor. sayfadaki uzun parçaları okuma deneyimi.

İç siyaset ve Başbakan Benjamin Netanyahu’nun varlığından da bahsettik, Yunanistan-İsrail ilişkilerinde Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın saldırgan duruşunun Yunanistan ve İsrail’i daha da yakınlaştırdığını kaydetti. Bu bağlamda Benn, giderek artan insan-insan arasındaki bağlantıya dikkat çekti ve her iki ülkenin “sınırlarımızda İslam dünyasıyla karşı karşıya olduğu” gerçeğine dikkat çekti.

İsrail’de ve başka yerlerde gazeteciliğin geleceğini nasıl görüyorsunuz?

İsrail’de dünyanın geri kalanından daha farklı değil. İnsanlar okuma ve medya tüketim alışkanlıklarını baskı ve büyük ekranlardan küçük ekranlara, mobil cihazlara değiştiriyor. Buradaki zorluk, insanları ilgilendiren ve bunun için ödeme yapmaya istekli olabilmektir. Bu, hikayeyi anlattığımız şekilde ve şirket düzeyinde maliyet yapısını değiştirerek kendimizi yeniden biçimlendirmeyi gerektirir. Görüyoruz ki, serbest çalışanlar ve blog yazarlarına, ve yarı zamanlı iş arkadaşlarımızla birlikte, bir üniversitede bir başka gün işinde çalışan ve kağıda yazdıkları şeyleri öğreten insanlara daha çok güveniyoruz.

Peki muhabirlerin kendileri hakkında ne düşünüyorsunuz?

Gazeteciliğin geçmişi, bugünü ve geleceği, bunların hepsi çekirdek gazetecileri vurgunun üstünü tutmaya dayanıyordu. Eski eserlerde araştırma parçaları yapmak ve analizleri yapmak. Görüşleri dışarıdan aktarabilir, okuryazarlığın ana misyonuna periferik olan, gözden geçirme, fotoğraf ve okuyucu için önemli görünen birçok şeyi dışarıdan aktarabilirsiniz. Ancak, zeminde rapor verme, gazetelere tam olarak bağlı gazetecilere, haber sitesine, televizyon kanalına vb. Sahip olmanız gerekir.

Elektronik baskı mı?

Nüfusun alışkanlıkları değişiyor ve gittikçe daha çok Amerikan çalışma yaşamına uyum sağlayıp, çocukları okula götürmek için erken uyanmaya başladığımızda, sabah gazetenizi terk etmeden önce sabah kahvenizi okumanın eski alışkanlığı [ giderek daha fazla) geçmişte kaldı. Bunu canlı tutacak kadar insan yok. Sabah gazetesinde bildirilen haberlerin çoğu, önceki akşam haber sitelerinde bildirildi.

Hafta sonu gazetelerinden ne haber?

Dergi okuma ve hafta sonu okuması? Bunu ortadan kaybolan görmüyorum. Bunun yerine geçmez. Çoğu insan, 4,000 kelimelik bir parçayı okumayı sevmiyor ya da ekranda uzun bir röportaj yapıyor. Onu seviyorum ve yapıyorum, ama çoğu insan hafta sonu daha uzun parçaları okumak, gazete ile daha fazla zaman geçirmek için daha çok zamana sahip. Dijitalle ilgili sorun, Google ve Facebook gibi küresel şirketler topluluğundaki rekabet nedeniyle orada herhangi bir reklamınız olmaması. Hiçbirimiz, bütün gazeteler bile, onlarla rekabet edemez. Ekonomik olarak kötü bir anlaşma değildir, çünkü dijital aboneliğin marjinal maliyeti sıfırdır. Mesele şu ki, aynı büyüklükteki haber odasını korumak için daha fazlasına ihtiyacınız var. Buradaki zorluk, çekirdek raporlama gruplarına daha fazla güvenmek ve temel rapor grubunu yerinde tutmak ve analizlerin tam olarak işlenmesini sağlamaktır. Ve elbette, olabildiğince çok dijital abonelik satıyorum. Sorun şu ki, insanlar artık içeriği tüketmekle ilgilenmiyor. Gerçekten de içeriğe ilgi var. Soru şu: Para kazanıyor ve okurlarınızı nasıl meşgul ediyorsunuz?

Ücretsiz olarak benzer bir şey bulabileceklerini onlara nasıl ödeyeceksiniz?

Farklılaşma ile. Aksi halde mevcut olmayan bir şey sunarak. Bu, en iyi şeydir, eğer etrafınızdaki bir topluluğu kurabiliyorsanız, sizin ve içeriğiniz için ödeme yapan kişiler, kendilerinden daha büyük bir şeyde bir hisleri olduğunu hissederler. Açıkçası bu, Haaretz gibi farklılaşmış bir medya için para kaybetmekte olan kitle iletişim araçlarından daha kolay. Başka bir yol ise gazeteleri ve haber kanallarını kar amacı gütmeyen kuruluşlara dönüştürmektir. Bugün İsrail’in en büyük gazetesi, kar amacı gütmeyen ve Bibi’nin (Benjamin Netanyahu) Amerikalı milyarder destekçisi tarafından ödenen İsrail Hayom’dur. Jeff Bezos’un sahip olduğu Washington Post’una sahipsin, bunu kesinlikle karşılayabilir ve bir kesinti olarak yazabilirsin. Ama bu bir topluluk sesinden bir kişinin sesine dönüşüyor. Yine de,

Netanyahu olmadan İsrail’de bir gelecek var mı?

Görünüşe göre, evet, belirsiz bir yaşam için çözüm bulamadıkları sürece. Ancak, cidden, şimdilik, İsraillilerin başbakan olarak görmek istedikleri tek politikacı. Netanyahu’ya karşı çıkanlar bile, başkalarını ciddi bir yarışmacı olarak görmüyorlar. Bununla birlikte, siyasi sistem ve özellikle de sağ kanat, suç soruşturmasının yığılmasını ve Netanyahu’nun görevden alınmasını zorlaştırıyormuş gibi davranmaktadır. Netanyahu’nun cezası için hazırlanıyorlar. Örneğin, Kudüs belediye başkanı Nir Barkat, kolaylık kazanmasına rağmen, belediye başkanı olarak başka bir dönem için koşmadığını, aksine Knesset’teki bir Likud koltuğunda oturduğunu söyledi.

Yunan-İsrail ilişkileri ne kadar yakın?

Erdoğan’ın Türkiye’deki saldırganlığının Yunanistan’ı ve İsrail’i bir araya getirdiğini görüyoruz. Bu, üç farklı Yunan hükümetini atlattı ve İsrail halkının tatil için Yunanistan’a akın etmesi, emlak satın alması ve ülke çapında seyahat etmesi ile halktan insana doğru büyük bir tepki görüyoruz. Birkaç yıl boyunca Yunanistan, İsrailliler için bir numaralı seyahat ülkesi oldu ve hacim büyüyor. Birbirimizi daha iyi ve daha iyi tanımaktayız.

İsrail Yunanistan ve Kıbrıs’ı Avrupa Birliği’ne ekonomik ve politik bir geçit olarak görüyor mu?

Ve aynı zamanda kültürel olarak bir şekilde, çünkü sınırlarımızda İslam dünyasına bakıyoruz. Ülkemizi çok uzun yıllar aradan sonra bir araya getirdik, bu da Filistinlilere daha fazla şey koymak anlamına gelen kamusal yaşamın daha solcu eğilimi ile daha çok ilgisi vardı. ABD’deki Demokratlar ve İsrail’in daha az sağlam destekçileri olan İngiltere’deki İşçi Partisi gibi. Daha çok partili olma eğiliminde olan İsrail için bir sorun teşkil ediyor ve bugün daha kutuplaşmış bir dünyada İsrail muhafazakârların evcil hayvanı haline geldi.