Çözülemez düğümleri giderek daha fazla biriktiriyoruz
Nüfusumuzdaki düşüş görünürde geri dönüşü olmayan bir yol gibi görünüyor. Üreme çağındaki her kadın için en az 2,1 çocuk doğurma anlamına gelen nesiller arası değişim trenini ilk kaçırdığımız 1981’den bu yana çoktan çok yol kat ettik. Kırk dört yıl boyunca var olmayan ve sonra gecikmiş ve etkisiz yarı önlemler düşük doğum oranını pekiştirdi. 2010’da ilk kez ölümler doğumlardan daha fazlaydı ve 2024’te iki katı oldu. Demografik düşüşün hızının yavaşlayacağına dair hiçbir işaret yok.
Dünyadaki en zorlu zorluklardan biri, evrimin özü, sürekliliğin özü, küçük nüfuslu ulusların yok olmasının önündeki en büyük engel olan çocuk sayısını artırmaktır. Yunanistan’da eksik olan şey, yalnızca zengin ülkelerin inşa ettiği temellerdir: gençlerin erken yaşta çocuk sahibi olmaları için destek, ücretli ebeveyn izni, iş garantileri, çocuk bakımı, iş ve aile hayatının uzlaştırılması. Çocuksuzluk, yalnızca değişen yaşam tarzlarının ve çalışmalar nedeniyle yetişkinliğe geç geçişin bir sonucu değil, aynı zamanda düşük gelir, konut eksikliği ve istikrarlı bir iş için zayıf beklentiler gibi koşulların da bir sonucudur.
Nüfus düşüşünü kontrol altına almanın diğer yolları da zordur, örneğin ölümleri sınırlamak, gençlerin göçünü engellemek, yabancı işçileri entegre etmek ve yaşlıları gönüllü olarak iş gücünde tutmak. Eksik olan şey, aşağı doğru sarmaldan çıkmak için denenmiş ve test edilmiş yollara dahil olanların eğitimi ve her hükümetin retorik ihtiyaçlarıyla uyuşmayacak, ancak istikrarsız ve aynı zamanda şok edici yeni bir dünyaya baş döndürücü geçiş ruhuyla bütünüyle uygulanacak uzun vadeli politikadır.
Nüfus azaldığında medeniyetler ilerlemez. Bir politikacı demografinin “hayatın dokusunu çözdüğünü” söyledi. Bu, “ülkenin bir numaralı varoluşsal sorunudur.” Aciliyet titreşimini kısa bir süreliğine ileten güçlü kelimeler. Ama sonra, tekrarlara hapsolmuş halde, moda kelimeler haline gelirler ve nüfustan daha hızlı yaşlanırlar. Vicdanımızı “bombalamazlar”, içimizde bir aciliyet duygusu yaratmazlar. İklim değişikliği gibi bir şeye dönüşürler: kimseyi korkutmayan bir korkuluk. Ama insanı hafifleten geleceğe yönelik rahatlatıcı açıklığı, ileriye doğru uçuşu baltalar. Giderek daha fazla çözülemez düğümler biriktiriyoruz.
